Κίνησα. τι να πεις ; η ψυχούλα η δόλια.
- Πού πας;
άκουσα πίσω μου μια φωνή
- Μη με συνερίζεσαι .
ν' αγνοήσω μια πρόσκληση με κορδέλα μεταξωτή ;
είπα δίχως να στρέψω.
Στενά τα γοβάκια - δανεικά γαρ - για το στημένο χορό τους.
Ούτε λόγος - ευτυχώς - να γλιστρήσουν από το πόδι .
Όχι τίποτα....
θα βρισκόταν αφέντρα στο παλάτι η Ροδούλα του Βαγγέλη αντίκρυ
κι άντε να 'βρει παρηγόρια ύστερα ο δόλιος.
- Πού πας;
Συνέχιζε ξέμακρα πια η φωνή.
- Η πόρτα ξέχειλη ελβιέλες λιωμένες που ζέχνουν .
Πες του πρίγκηπα νά μπει στον κόπο να τις μαζέψει.
εδέησα πια να στρέψω.
ποιος μου φώναζε ;
κανένα δεν είχα να με ζηλέψει ... άδεια ήταν της ζωής μου η παράγκα.
 |
| Tulle ball gown by Christian Dior on the grand staircase at the Paris Opera, 1948, a photo by Clifford Coffin |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .