Έμενε πότε πότε σπίτι της.
Κρύωνε μόνος στο δικό του.
Δεν του τριβέλιζε το νου.
Ήταν γεμάτος άλλωστε
από κείνα που διψούσε.
κι ύστερα πάλι σπίτι του.
κι ήταν πιο κρύο και απόκοσμο.
Πίδακας
όλες οι τσούλες σκέψεις του
ξεχύνονταν στις σάρκες του.
κι όπως τις έκαιγε η λάβα τους
σείονταν σαν δαιμονισμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .