Πήρα τον ίδιο
με σένα
υγρό δρόμο
μετά
των μνηστήρων
το μακελειό.
Μια στάση
στη σπηλιά
του Πολύφημου.
Εμένα με είδε
με άλλο μάτι.
Κι απέ
με την Κίρκη
συμμάχησα.
Με καρφίτσες
κεντήσαμε
το ομοίωμα σου.
Κι ύστερα
ο νους μου χάθηκε.
Θα 'φταιξε ο λωτός
που με κέρασε
κείνη η Σειρήνα.
Που ποτέ
δε σε ξέχασε
όταν λύθηκες
για λίγο
απ' το κατάρτι .
Γύρευε
πόσες θά βρω
μνηστές
έτσι και θυμηθώ
του γυρισμού
το δρόμο
για το παλάτι .
Είναι
και που λιποθυμώ
στη θέα
του αίματος
και θα σωθούν
- ευτυχώς -
πιστέ βασιλιά μου
επταναστάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .