Αιώνια νεότητα ~ Ελένη Μαρθάρη

Ακολουθώ

τον αυτόχειρα ήλιο.

Στερνή φορά.

Αναριγώ στ' αρμυρό άγγιγμα.

Ψύχραναν τα νερά.

Βυθίζομαι.

Δελφίνια με διασώζουν.

Σ' αντικρινές ακτές.

Αναγεννιέμαι.

Σε κάθε Αυγούστου

αποχαιρετιστήριο σάλπισμα.

Λιγόστεψε και το γιόμα.

-

-

-

Ένα καλοκαίρι.

Μια φορά.

Δε θ' αποκοτήσει 

να μείνει για πάντα

να μη διασωθώ;

Να λησμονηθώ στο βυθό.

Ω !...Πώς νιώθω

την απόγνωση βρυκολάκων

που εγκλωβίστηκαν στην αιωνιότητα !

-

Απόστασα.

Eloise Capet photography