Λευτέρωνε τα σύμφωνα η ανάσα μου
κι έπεφταν στο χαρτί.
Μουντά....ακατάληπτα.
Κι απεχθάνονταν την καλλιγραφία.
Πρόσμεναν τα φωνήεντα.
Να σμίξουν.
Μακρόσυρτα ν' ακουστούν.
Κι αυτά πάντα καθυστερούσαν.
Ντροπαλοί οι στεναγμοί.
Ταπεινά τα επιφωνήματα.
Κι απεχθάνονταν την ορθογραφία.
Όλα θαρρώ καθώς τα 'θελες ...
ώσπου σ' άκουσα αλλού με λαχτάρα να λες
''λατρεύω τις όμορφες λέξεις σου'' .
και κατάπια την ακατέργαστη ανάσα μου.
Ξένες λέξεις, με χρυσόσκονη ραντισμένες
στο χαρτί πια σου πετώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .