Μια
απ' το φεγγάρι
μια
απ' τον ήλιο
κρέμομαι
και τα τραβώ
πάνω απ' τη
θάλασσα.
Πριν απ' την
ώρα τους
βουτούν
ανάθεμά τα
και χάνουν
τη σκυτάλη.
Θολές αυγές
άφεγγες νύχτες
διαδέχονται.
Δε συμμερίζομαι
το φόβο
στο σκοτάδι
μια ζωή.
Γι άλλο σκοτίζομαι.
Που σιωπάς .
Που δε σε βλέπω.
Που λαθεμένα
παίρνω
τη στροφή.
και που εκείνο
το πελώριο
Μαζί
που μάτι έβγαζε,
ίσα το μάτι
που το πιάνει.
 |
| Katia Chausheva Photography |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .