Έφυγα απροειδοποίητα.
Αβασάνιστα.
Γαλήνια ήταν η όψη μου.
Όπως περπάταγα στην ευθεία, θαρρώ λοξοδρόμησα.
Ούτε που το κατάλαβα.
Μου 'χαν χαρτογραφήσει τη διαδρομή.
Τίποτα όμως δεν είναι όμοιο με το χαρτί που κοιτώ.
Μήτε φως, μήτε λουλούδια, μήτε ο δρόμος ευθύς.
Κι όταν νόμισα ότι ζύγωνα στον προορισμό,
φώναξα όπως μ' ορμήνεψαν:
- ΠΕΤΡΟ...
Δεν αποκρίθηκε όμως κανείς.
-
Λοξοδρόμησα φαίνεται πάλι.
-
Κόβονται με ορμήνιες συνήθειες μιας Ζωής ;
 |
| Sarah Ann Loreth Photography |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .