Σκάλιζε κάθε τόσο
δύο πανομοιότυπες καρδιές
σε δέντρων κορμούς.
Στόχευε πάντα
με καινούργιο βέλος.
Να στάζει ήθελε η πληγή.
Αηδίαζε στη θέα
του ξεραμένου αίματος.
Το μόνο που άλλαζε πάντα
ήταν της μίας το γράμμα το αρχικό.
ως που αντίκρισε θάλασσα...
Πότε το αίμα ξεράθηκε
μοναχά στη δικιά του
και πώς απόμειναν
τόσες να στάζουν απαρηγόρητες ;
 |
| Roland Giraud photography |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .