Αγνοούσε κάθε πότε αναδύονταν
κείνο το απελπισμένο στοιχειό
σ' αναζήτηση του χαμένου αδερφού του
τον πόνο μια σταλιά να του απαλύνει.
Το ίδιο και πότε ξεπετάγονταν
κείνο το αλλόκοτο ξωτικό
που του 'λεγε η μάνα του από παιδί
πίσω από φυλλωσιές ότι παραφύλαγε
και πως μ' ένα ραβδί μαγικό
θα του ταίριαζε κατά πως ήθελε τη ζωή
η θα του την τέλειωνε στο λεπτό
αναλόγως τα κέφια του.
ούτε μια φορά τα αντάμωσε,
όσο κι αν στα δάση τριγύρναγε,
όσο κι αν καρτέραγε στις ακρογιαλιές.
απόκαμε πια με την ανημπόρια του
τη ριψοκίνδυνη ζωή που ονειρεύτηκε
να κάμει αληθινή
και της αβάσταχτης ερημιάς του τα παράπονα
να θωπεύσει .
 |
| words on Pinterest |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .