Εκεί που
καθόμασταν.
Με τους
πόθους πάντα
ανοιχτούς.
Όλα αλλιώς ...
Το μόνο
που έμεινε ίδιο,
το ηχείο
που αγγίζει σχεδόν
το κεφάλι μου.
Να ουρλιάζει
τώρα
στη διαπασών
την ανάσα σου.
Πάντα εκεί.
Πρώτο σκαμπό
δίπλα στην πόρτα.
Ορθάνοιχτη
πάντα κι αυτή.
Μα δεν πρόλαβαν
φαίνεται
ν' αποδράσουν
οι πόθοι.
Αιωρείται
η στάχτη τους
ακόμα καυτή.
Με διώχνουν.
Μας έδιωχναν .. το θυμάσαι;
Πότε ξημέρωσε πάλι;
 |
| ● στο φακό Dennis Stock ● |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .