Απόλυτο Τίποτα ~ Ελένη Μαρθάρη

Είναι

που τις νύχτες

μια ορέγεται

μαύρα ρούχα

και

κιθάρες ηλεκτρικές

και μια

χαραμίζει τα αυτιά

και τα σέα του

στο τεράστιο

στόμα

μιας σκυλούς

- ή μιας χάρυβδης-

υπερτροφικής .

Είναι

που τις μέρες

παραμυθιάζεται

ότι κάθε νύχτα

ζει το Απόλυτο.

Νύχτωσε πάλι.

Είναι

και τούτο το ψάξιμο.

Στης

ντουλάπας του

τις ανάκατες μάσκες .

Τι ύφος

δένει με τον καιρό

για να το ντυθεί .

Βαρέθηκε πια .

Να τώρα ... Συνάμα

παγώνει και καίγεται .

-

-

Είναι κι αυτή

η παράξενη,

λαμπερή βροχή .

Που θα τον λύτρωνε .

Και την έχει πια χάσει ...