Τετάρτη, Μαρτίου 14, 2018

Ισόβια κάγκελα ~ Ελένη Μαρθάρη


Από πλαστελίνη ήταν τα κάγκελα, μα με τα χρόνια έγιναν συμπαγή.
Τα είχα πάντα μπροστά μου κάθε που άνοιγα κλεφτά τα παραθυρόφυλλα.
αχ Μάνα ....γι άλλα εσυ με προόριζες μα εγώ,
άρπαξα τη μελαχρινή κούκλα που σπάραζε για τη φυγή μου στο πάτωμα
κι άφησα την ξανθομαλλούσα χαιρέκακα να γελά ξαπλωμένη στην πολυθρόνα.
Ποτέ δεν την πείραξα ... Αλήθεια ... Απλή προτίμηση στα μαύρα μαλλιά με ατίθασες  άκρες.
Αχ βρε Μάνα,τους ευσεβείς πόθους σου πρόδωσα.
Ο πρίγκηπας που ονειρευόσουν για μένα με τα χρυσά κάγκελα, άργησε.
Ένα περαστικό ρεμάλι με γήτεψε μια βραδιά. 
Παιχνίδι στα στιβαρά χέρια του κι εγώ και η πλαστελίνη. και να 'μαι - ακόμη - πίσω από σκουριασμένα κάγκελα στη Φωκίωνος Νέγρη .

όταν τα κάγκελα θα μπλεχτούν και θα 'ρθω να σ' ανταμώσω...θα 'ξηγηθούμε Μάνα .



η φωτογραφική λήψη ανήκει στη Νικολέτα Γερολιμίνη

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Η ευγένεια είναι αρχή .