Διάβαινε στα σοκάκια του χρόνου αναλόγως τη διάθεση την εσώψυχη.
Δικές της οι στράτες..κι οι φωτεινές, με τον ήλιο οδηγό κι οι άφεγγες, με συνοδοιπόρο το στοχασμό.
Μια από δω ..μια από κει ξόδευε βήματα.
Κερνούσε δαίμονες, μάλωνε με αγγέλους..κι άξαφνα γαλήνευε. Αφήνονταν σε αγκάλες και κρυψώνες ξεκλείδωνε.
Ήταν που κάπου εκεί στο ανάμεσο των διαδρομών αντάμωνε με την ύπαρξή της ..στο μεταίχμιο..ακριβώς εκεί που ξεκίναγε το ανώφελο εκτυφλωτικό φως και το απόκοσμο του σκοταδισμού δόλωμα ....μη και λοξέψει η ψυχή προς τα κει ανεπιστρεπτί.
Έκρηξη εσωτερική τούτα τ' ανταμώματα ήταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .