Ενθύμιο ~Ελένη Μαρθάρη

Έσταζες πάντα μελάνι 

στο πανωφόρι σου.
Έκρυψα 

στο κρεβάτι σιμά πως το ξέχασες

μια αλλόκοτη νύχτα έμπνευσης

που έγραψες στο κορμί μου.

Τι κι αν στέγνωσε πια ;

πότισε πάνω του τ' άρωμα

κι έγινε ένα με το δικό σου.

κι είναι λόγος να ζω

τώρα που οι λέξεις σου πάνω στη σάρκα μου, 

δίχως έλεος επουλώνονται.

Laura Makabresku photography