Πνοή Κυριακής ~Ελένη Μαρθάρη

Πορεύονταν μια ζωή...

Στο γκρίζο το δρόμο,

βαριές σκέψεις 

και λέξεις κουβάλαγε.

Στο δρόμο τον άλικο,

πάθους ιδρώτα καυτό,

η καταπιεσμένων αίμα

αντάμωνε.

Το δρόμο του γαλανού

ποτέ να διαβεί δεν κατάφερε,

Ένας μονάχα στα κύματα

κατέχει βλέπεις να περπατεί.

κι άξαφνα στη στροφή,

το βλέμμα ξαπόστασε

στο πράσινο μιας Κυριακής.

ως κι εκείνο το γαλανό 

αδιάβατο απωθημένο

το 'νιωσε πιο ελαφρύ.....

- όλοι δεν έχουμε κι από ένα μαθές ;-

μπορούσε πλέον να επιστρέψει.

φωτογραφία από τη συλλογή του Αντρέι Ταρκόφσκι