Μας σκιάζει η σκέψη του θανάτου
μα μας καλεί συνάμα να τον δούμε μ' άλλο μάτι.
Σαν ταξιδάκι ας πούμε αναψυχής
σε χώρα άγνωστη κι απόκοσμη
που όμως τη γουστάραμε
κι είπαμε μόνιμα εκεί να ξεχαστούμε στο ραχάτι.
Όλοι γυμνοί χωρίς ντροπή
δίχως εμφάνισης κριτήρια να πορευτούμε.
Που εσένανε εγώ κι εσύ εμένανε δε θα θυμόμαστε
κι απ την αρχή εκεί να γνωριστούμε.
Να μη μας νοιάζει πια του διπλανού η κουρσάρα
για να του μπούμε με το τζιπ στο μάτι.
Τροφή να μη λογιάζουμε μα μόνο το πιοτί μες το κανάτι.
Και πλάι-πλάι γάβροι, χανούμισσες και βάζελοι,
αριστεροί, μεσαίοι, δεξιοί,
φτωχοί και πλούσιοι,
αδύνατοι κι αφράτοι,
καθήμενοι εναλλάξ αγκαλιασμένοι, μεθυσμένοι και φευγάτοι.
Μήπως να παίρναμε το δρόμο χέρι - χέρι για το ζάλογγο;...δύσκολη τούτη η ζωή κομμάτι.
 |
| Πίνακας Sandro Botticelli ''la primavera'' |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .