Ύαινες ~Ελένη Μαρθάρη

Τα δάση διάλεγα πάντα την ψυχή να βολτάρω.

Λιοντάρια έκανα φίλους μου, αρχηγούς παρεξηγημένους.

Πύρινα ύπουλα μάτια, την πλάτη μου έκαιγαν.

Τα 'νιωθα...μα όσο ήμουν εκεί, φόβο δεν είχα.

Είναι κάτι θεριά, 

που στα δάση αρχηγοί ποτέ δε γινήκαν 
και λουφάζουν σε κρυψώνες ταμπουρωμένα.

Περίεργο όνομα έχουν...μου διαφεύγει. 
Την όψη τους δεν την είδα ποτέ.

Άξαφνα πίσω σου εμφανίζονται, 
όπου έξω απ' το δάσος και να σταθείς.

Σου ξεσκίζουν τις σάρκες ,

απλά σαν τολμήσεις και γυρίσεις την πλάτη 
...τον ορίζοντα ν' ατενίσεις.

~έργο Leopold Pomes ~ (μαύρο και άσπρο θαλασσογραφία)